İsm-i Camid

Tanım: Çekilmemiş veya türetilmemiş isim

---

İsm-i Müştakk

Tanım: Dilbilgisinde başka bir isimden türetilmiş isim

---

İsm-i Hâss

Tanım: Sadece tek bir varlığa ait olan isim. Özel isim

---

İsm-i Cins

Tanım: Benzer özellikleri olan somut veya soyut kavramları karşılamak için kullanılan isimler. Cins isim.

---

İsm-i Adet

Tanım: Sayıları belirten isimler

---

İsm-i Masdar

Tanım: Mastardan üretilen isimler. Türkçe'de örnek olarak korku, sevinç, barışık , istek , sağanak, bilgi , görgü vb. verilebilir.

---

İsm-i Tasgir

Tanım: Bir isme küçüklük durumu veren isimler. Örneğin olarak hüseyn, ubeyd kelimeleri verilebilir

---

İsm-i Fâ'il

Tanım: Fiili gerçekleştiren veya işi yapan için kullanılan sıfatlar. Örnek olarak kâtip,fâil,ârif kelimeleri verilebilir

---

İsm-i Mef'ûl

Tanım: Fiilden veya yapılan işten etkilenen için kullanılan sıfatlar. Örnek olarak mâğdur,mevcûd,mahfûz kelimeleri verilebilir

---

İsm-i Tafdîl

Tanım: Bir özelliğin bir varlıkta diğerlerine göre çok daha fazla olduğunu belirten sıfatlar. Ekber (en ulu), ahmer (çok kırımızı) , eşref kelimeleri örnek verilebilir.

---

İsm-i Mensûb

Tanım: Kelimelerin sonuna î eki getirilerek yapılan bir varlığın mensupluğunu (başka bir varlığa ait veya ilgili) gösteren sıfat. Örnek olarak İslamî , beşerî, hissî kelimeleri verilebilir

---

Eski Türkçede İsimlerin Sınıflandırılması

Eski Türkçe'de isimler aşağıdaki gibi sınıflandırılabilir : 

• İsm-i Câmid
  • İsm-i hâss (özel isimler)
  • İsmi-i cins (cins isimler) 
  • İsm-i adet (sayı İsimleri)
• İsm-i Müştakk
  • İsim
    • Mastarlar
    • İsm-i mekân (mekân isimleri)
    • İsm-i zamân (zaman isimleri)
    • İsm-i âlet (âlet isimleri)
    • İsm-i tasgir (bir isme küçüklük durumu verir)
  • Sıfat
    • İsm-i fâ'il (fiili gerçekleştiren veya işi yapan için kullanılır)
    • İsm-i mef'ûl (fiilden veya yapılan işten etkilenen için kullanılır)
    • İsm-i tafdîl (bir özelliğin bir varlıkta diğerlerinden çok daha fazla olduğunu belirtmek için kullanılır)
    • İsm-i mensûb (bir varlığın mensupluğunu (başka bir varlığa ait veya ilgili) gösterir)
    • Sıfat-ı müşebbehe (bir varlıkta sürekli olan vasfı belirtir)
    • Mübâlağa-i fâ'il (fiili çok veya sık yapan için kullanılır)

 

---