Giriş

Önceki bölümlerde bağlantısız protokolü tartışmıştık. Bağlantısız protokolün güvenirlilik ve akış-kontrol mekanizmaları sağlamadığını hatırlayalım. Aynı zamanda hiçbir hata bulma prosedürü yoktur. UDP, işletim sistemi her bir aktif UDP soketi ile ilgili bilgileri sağlamak zorunda olmasına rağmen, bağlantısız bir protokol olarak sınıflandırılır. Belki de UDP'nin daha iyi bir tanımı bağlantı- yönlendirmelidir denerek yapılabilir, ancak UDP normal olarak bağlantı-yönlendirmeli protokollerde geniş olarak kullanılan konum yönetim işlemlerini yürütmez. UDP bazen TCP'nin tüm servislerinin gerekli olmadığı yerlerde kullanılır. Örneğin, TFTP (önemsiz FTP), basit ağ yönetim protokolü (SNMP) ve RPC (remote procedure call) UDP'yi kullanır.

UDP, IP'ye basit bir uygulama arabirimi olarak hizmet eder. Güvenilirlik, akış-kontrol, veya hata-bulma ölçümleri olmadığından, prensip olarak, IP'nin alışverişi ve uygulamaların trafiği için bir port multiplexer/demultiplexer gibi hizmet eder. Şekil 9-18'de UDP'nin IP'den gelen datagramları nasıl kabul ettiği gösterilmiştir.

UDP, datagramları doğru üst katman uygulamalarına yönlendirmek için port kavramını kullanır. UDP datagramı, bir varış port numarası ve bir kaynak port numarası içerir. UDP modülü varış numarasını trafiği doğru alıcıya teslim edebilmek için kullanır.

UDP mesajının formatı

Bu protokolü açıklamak için en iyi yol belki de mesajını ve mesajındaki alanları incelemektir. Şekil 9-19'da gösterildiği gibi, format oldukça basittir ve aşağıdaki alanları içerir:

• Kaynak portu: Bu değer gönderici uygulama prosesinin portunu tanıtır. Bu alan opsiyoneldir, ve eğer kullanılmazsa, buraya 0 değeri yerleştirilir.
• Varış portu: Bu değer varış host cihazındaki alıcı prosesini tanıtır.
• Uzunluk: Bu değer, başlık ve veri de içinde olmak üzere, kullanıcı datagramının uzunluğunu gösterir.
• Checksum: Bu opsiyonel değer; sözde-IP başlığı, UDP başlığı, ve verinin 1'lerinin toplamının tümleyeninin, 16-bit 1'e tümlemesini içerir. UDP aynı zamanda herhangi bir doldurma (padding) için de bir checksum sağlar.

Sözde-başlık (aynı zamanda TCP'de de kullanılır) UDP veri biriminin doğru varış adresine varmasını sağlar. Böylece, sözde-başlık IP adresleri içerir ve checksum hesabına katılır. Son varış sözde-başlığa (ve, tabii ki, UDP veri biriminin kalanına) tamamlayıcı bir checksum sağlayarak; trafiğin değişmediğini ve doğru varış adresine vardığını kanıtlar. UDP birçok geçiş-tabanlı (transaction-based) uygulama sistemlerinde kullanılan servislerin minimal bir seviyesidir, şöyle ki eğer tüm TCP servislerine ihtiyaç yoksa UDP oldukça kullanışlı olur.

UDP ile TCP'nin Karşılaştırılması

UDP ve TCP aynı katmanda çalışan protokoller olmalarına karşın servis tarzları farklıdır. Bu iki protokolün aynı anda kullanılması da mümkün değildir (aynı paket içerisinde yer alamazlar). Birini diğerine göre farklı kılan konular aşağıda bir tablo halinde gösterilmiştir.