Yunus Emre'nin "Sabahın Sinleye Vardım" şiiri aşağıdaki gibidir :


Sabahın sinleye vardım gördüm cümle ölmüş yatar
Her biri biçâre olmuş ömrün yayıvarmış yatar


Vardım bunların katına baktım ecel heybetine
Nice yiğit muradına ermeyiben ölmüş yatar


Yemiş kurt kuş bunu keler nicelerin bağrın deler
Şol ufacık nâ-resteler gül gibice solmuş yatar


Tuzağa düşmüş tenleri Hakk'a ulaşmış canları
Görmezmisin sen bunları növbet bize gelmiş yatar


Esilmiş inci dişleri dökülmüş sarı saçları
Kamu bitmiş teşvişleri emr-ü nemde ermiş yatar


Gitmiş gözünün karası hiç işi yoktur durası
Kefen bezinin pâresi sönüğe sarılmış yatar


Yunus gerçek âşık isen mülke sûret bezemegil
Mülke sûret bezeyenler kara toprak olmuş yatar


Zamanın söylenişine göre farklı söylenen kelimeler :


ermeyiben : Eremeden
növbet : nöbet
Şol : şu
Bezemegil : Bezeme, bezemeyesin

Tanım: Mezar

Tanım: Kaybolmak

Tanım: Kertenkele

Tanım: Olmamış, ham
Tanım: Buluğa ermemiş

Tanım: Eskimek

Tanım: Hepsi, bütün
Tanım: Bir bölgedeki halkın tamamı, bütünü

Tanım: Karıştırma, bulandırma

Tanım: Emir
Tanım: Görünmeyen alem

Tanım: Hafif ıslaklık, rutubet

Tanım: Parça

Tanım: Görünüş, kılık
Tanım: Tarz, yol
Tanım: Çâre

Tanım: Süslemek