Yunus Emre'nin Zinhâr Vermegil Gönül şiiri aşağıdaki gibidir :
Zinhâr vermegil gönül dünya payına bir gün
Dünyâya gönül veren düşe tayına bir gün
Kuşların yuvasını kimse doğan edinmez
Ol elde kaçan dura gide yayına bir gün
Gör ahî niceleri topraklar koçmuş yatar
Bizi de onlar gibi ala koyuna bir gün
Şol kuşun kim yuvası doğan katında olur
O andan kaçınsa (da) gide yeyine bir gün
Miskin bîçâre Yunus, gördüm bildim demegil
Tut erenler eteğin düşgil suyuna bir gün
Dönemin Türkçe'sine göre farklı söylenen kelimeler :
vermegil : verme, vermeyesin
demegil : deme, demeyesin
düşgil : düş, düşüver
