Tanım: Bir ismin yerini tutarak onun gibi kullanılabilen kelimelerdir. Örnek olarak "Ben", "Kim", "Kendisi" , "Bu" , "Şu" , "Birisi" kelimeleri verilebilir.
Tanım: Kişi isimlerinin yerine kullanılan Ben, Sen, O, Biz, Siz, Onlar, Bizler, Sizler zamirlerdir. "Kendi" zamirinin kişi zamiri olup olmadığı tartışmalıdır.
Tanım: İsimlerin yerini "işaret" yoluyla tutan zamirlerdir. Bu, Şu, O, Bunlar, Şunlar, Onlar, Bura, Şura, Ora, Burası, Şurası, Orası, Böylesi, Şöylesi, Öylesi, Öteki, Beriki gibi zamirlerdir.
Tanım: Belli olmayan veya belirsiz olan ismi veya isimleri tutan zamirlerdir. "Biri, Hepsi, Kimi, Herkes, Çoğu, Bazı, Başkası, Her Biri, Tamamı, Öteki, Beriki" gibi kelimelerdir.
Tanım: Soru yoluyla isimlerin yerine tutan kelimelerdir. "Ne, Kim, Hangisi, Nere, Kaçı" vs.. gibi kelimelerdir.
Tanım: İsim tamlamalarında iyelik eki ile bir ismin yerini tutan zamir. Bazı dilbilgisi kitabı zamir olarak almamaktadır. "defter-im" ,"mesa-n","su-y-u","ne-y-im","kitab-ınız","sinema-ları" örnek verilebilir.
Tanım: İsim tamalamasında tamlananın yerine kullanılan -ki ekidir. "Benim-ki geldi" , "Ali'ninki daha güzel" cümlelerinde -ki eki örnek verilebilir.
Tanım: Ünlü ile biten zamirlere ünsüz bir ek eklendiğinde araya giren n eki. Ünlüden sonra eklenen ekin ünsüz başlamasına rağmen araya n girmesi çok rastlanan bir durum değildir. bu-(n)-lar, o-(n)-dan, şu-n-la örnekleri verilebilir.
