Yûsuf Has Hâcib tarafından 11. yüzyılda (1069-1070 civarı tahmin ediliyor), Karahanlılar döneminde, Balasagun'da yazılmış, bir insanın her iki dünyada nasıl mutlu olabileceği ile tavsiyeler ve yol göstermelerinin olduğu bir kitaptır. İnsanın, toplum ve devlet ilişkilerinin ideal biçimde nasıl düzenlenmesi gerektiğinden bahsetmektedir. Kitap, mesnevi ve kaside türünde şiirler bulunduran bir şiir kitabıdır. Kitabın dili Karahan Türkçesi veya Karluk Türkçesi olarak adlandırılan Türkçedir. Ortaçağda giderek unutulan kitap, Pierre-Amédée Jaubert tarafından 1825'de tekrar tanıtılmıştır. Yayınlandıktan sonra eser çok sayıda uzman tarafından çok farklı açılardan incelenmiştir. Türk dili ve tarihi açısından çok önemli bir eserdir.
