Varlık vergisi ile bir fıkra anlatılmaktadır. Fıkranın anlatılan veya yazılan değişik versiyonlarının ortak özelliği şu şekildedir :
Bir Yahudi , bir Ermeni , bir Rum ve bir Türk kendi aralarında konuşmakta ve ödedikleri varlık vergisini birbirlerine sormaktadırlar. Ermeni'ye ne kadar vergi verdin diye sorduklarında çok yüksek bir rakam verdiğini anlatmış (Örneğin 10 bin), Rum'a sormuşlar o da çok yüksek bir rakam verdiğini anlatmış (Örneğin 20 bin), Yahudi'ye sormuşlar o da çok yüksek bir rakam verdiğini söylemiş (Örneğin 25 bin), en son Türk'e sormuşlar Türk ise çok düşük bir miktar vergi verdiğini söylemiş (Örneğin 50 lira). Bunun üzerine Yahudi , Ermeni veya Rum'dan biri şu cümleyi söylemiş : "Eee Atatürk boşuna söylememiş 'Ne Mutlu Türküm Diyene' diye"