Yunus Emre'nin "Sen Bu Cihan Mülkünü" şiiri aşağıdaki gibidir :
Sen bu cihan mülkünü kaftan kafa tuttun tut
Ye bu âlem malını oynayıban uttun tut
Süleyman'ın tahtına şâd olup oturdun bil
Dive perîye düpdüz hükümleri ettin tut
Fir'avn'ın hazinesin Nûşin-revan genciyle
Karun malına katıp sen malına kattın tut
Bu dünya bir lokmadır ağzında çiğnenmiş bil
Çiğnenmişe ne yutmak ha sen onu yuttun tut
Ömrün senin ok gibi yay içinde dopdolu
Dolmuş oka ne durmak ha sen onu attın tut
Her bir nefes kim gelir keseden ömr eksilir
Çün kese ortalandı sen onu tükettin tut
Çün denize gark oldun boğazına geldi su
Deli gibi dalpınma ey biçâre battın tut
Yüz yıllar hoşlugıla ile ömrün olursa Yunus
Son ucu bir nefesdir geç ondan üttün tut
Dönemin Türkçe'sine göre farklı ifadeler :
Oynayıban : oynayarak
Çün : çünkü, için
Hoşlugıla:Hoşça, hoş ile
Not: Dev ve peri Hz. Sülayman ile ilgili efsanelerde geçmektedir
