Yunus Emre'nin "Yeryüzünde Gezer İdim" şiiri aşağıdaki gibidir :
Yeryüzünde gezer idim uğradım milketler yatar
Kimi ulu kimi kiçi key kuşağı berkler yatar
Kimi yiğit kimi koca kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece ancılayın çoklar yatar
Doğru varırdı yolları kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri danışman yiğitler yatar
Ulu kişi ağlaşmışlar server yiğitler düşmüşler
Baş ucunda yay sımışlar kuruluban oklar yatar
Atları izi tozulu önleri tabıl-bazılı
İle güne hükmü yazlı muhteşem beyler yatar
Gece gündüz oğlancıklar söyler iken bülbül gibi
Ayrılmışlar anaları sinlerini bekler yatar
Elleridir kınalı hep karavaşları şeker-leb
Kargı gibi uzun boylu gül yüzlü hatunlar yatar
El bağlamıştır kamusu Hak Çalap'tandır umusu
Nökerli kızdır kimisi alınmadan çoklar yatar
Yunus bilmez kendi hâlin Çalap'tır söyletir dilin
Bir niceci yeni gelin ak değirmi yüzler yatar
Dönemin diliyle veya vezin nedeniyle farklı söylenen kelimeler :
uğarmak : uğramak
ancılayın : onca, oncası
danışman : danışılıcak kişi, bilgin
kuruluban : kurulu olan
tozulu : tozlu
yazlı : yazılı
umusu : umması, umudu
