Yunus Emre'nin "Teferrüc Eyleyi Vardım" şiiri aşağıdaki gibidir :

Teferrüc eyleyi vardım sabahın sinleri gördüm
Karışmış kara toprağa şu nazik tenleri gördüm


Çürümüş toprak içre ten sin içinde yatar pinhan
Boşanmış damar, akmış kan batmış kefenleri gördüm


Yıkılmış sinleri dolmuş hep evleri harâb olmuş
Kamu endişeden kalmış ne düşvar halleri gördüm


Yaylalar yaylamaz olmuş kışlalar kışlamaz olmuş
Bar tutmuş söylemez olmuş ağızda dilleri gördüm


Kimisi zevk-u işrette kimi saz-u beşârette
Kimi belâ vü mihnette dün olmuş günleri gördüm


Soğumuş şol kara gözler belirsiz olmuş ay yüzler
Kara toprağın altında gül derer elleri gördüm


Kimisi boynunu eğmiş tenini toprağa salmış
Anasına küsüp gitmiş boynun buranları gördüm


Kimi zârı kılıp ağlar zebâniler canın dağlar
Tutuşmuş sinleri oda çıkan tütünleri gördüm


Yunus bunu kanda gördü gelip bize haber verdi
Aklım vardı bilim şaştı netekim bunları gördüm


Dönemin Türkçe'sinden dolayı farklı olan ifadeler :

İçre : içeri, içinde