Yunus Emre'nin "Sabahın Sinleye Vardım" şiiri aşağıdaki gibidir :
Sabahın sinleye vardım gördüm cümle ölmüş yatar
Her biri biçâre olmuş ömrün yayıvarmış yatar
Vardım bunların katına baktım ecel heybetine
Nice yiğit muradına ermeyiben ölmüş yatar
Yemiş kurt kuş bunu keler nicelerin bağrın deler
Şol ufacık nâ-resteler gül gibice solmuş yatar
Tuzağa düşmüş tenleri Hakk'a ulaşmış canları
Görmezmisin sen bunları növbet bize gelmiş yatar
Esilmiş inci dişleri dökülmüş sarı saçları
Kamu bitmiş teşvişleri emr-ü nemde ermiş yatar
Gitmiş gözünün karası hiç işi yoktur durası
Kefen bezinin pâresi sönüğe sarılmış yatar
Yunus gerçek âşık isen mülke sûret bezemegil
Mülke sûret bezeyenler kara toprak olmuş yatar
Zamanın söylenişine göre farklı söylenen kelimeler :
ermeyiben : Eremeden
növbet : nöbet
Şol : şu
Bezemegil : Bezeme, bezemeyesin