Tanım: Dil biliminde, bir dilde çok büyük bir çoğunlukla kavramların belirttiği kelime ile o kavram arasında bir nedensellik ilişkisinin olmadığını belirten görüş. Örneğin taş kelimesindeki t , a ve ş seslerinin birleşimiyle , taş nesnesinin arasında bir nedensellik ilişkisi yoktur

Tanım: Dil biliminde, bir dildeki kelimelerin ilk ortaya çıktığı dönemde belirttiği kavram ile ortaya çıkan kelime arasında bir ilişkinin olmadığını savunan görüş. Örneğin taş kelimesinin ilk ortaya çıktığı dönemde, t , a ve ş seslerinin birleşimiyle , taş nesnesinin arasında bir nedensellik ilişkisi yoktur

Tanım: Dil biliminde, bazı kelimelerin, bazı nedenlere göre (dile ve bölgeye bağlı) üretilebildiğini belirten görüş. Örneğin kitaplık, şekerlik kelimeleri veya yirmibir, onüçbin gibi kelimeler bir nedenlilik belirtir.

Tanım: Dil biliminde, bir dilde seslerin ve kelimelrdeki seslerin bazı anlamları olduğunu savunan görüş. "Göstergenin Nedensizliği" görüşlerine karşı bir görüştür.

Dil biliminde, kelimenin belirttiği kavram ile kelimeyi oluşturan ses birimleri arasında bir nedensellik bağı olmadığını belirten görüşe "Göstergenin Nedensizliği İlkesi" nedilmektedir. Aşağıdaki bazı durumlar istisna oluşturur:

• Yansıma (onomatope) : Doğada oluşan sesler sonucu türetilen kelimeler. Örneğin hav hav, miyav, fısır fısır, pış pış, çat pat, takır tukur vb..
  
• Bağıntılı kelimeler : Örneğin oniki, üç bin , sekizinci gibi sayı kelimeleri belirli bir nedene göre üretilmişlerdir.
  
• Birleşik kelimeler : Birleşik kelimeler belirli bir nedene göre birleşmektedir. Örneğin sütlaç (süt ve aş kelimelerinden), gecekondu (gece ve konmak kelimelerinden)