İçindekilerGirişİndex
YukarıİlkÖncekiSonrakiSon
Geriİleri
Yazdır

Internetworking Mimarisi

Internetworking Mimarisi

Internet'te ağlar arası fonksiyonların aktarılmasını sağlayan cihazlara gateway veya router denir.

Şekil 3-2'de görülen A, B, C ağları genelde altağ olarak tanımlanır. Bu, alışılagelmiş bir ağdan daha az fonksiyon sağlarlar demek değildir. Daha doğrusu, üç ağ da tam mantıksal ağdır. Altağlar internetworking için yapılan tüm işlemlere katılırlar. Altağlar bir internetwork veya bir interneti yaratırlar.

Şekil 3-2 Gateway ve Altağlar

Bir internetworking gateway'i son-kullanıcı uygulaması için transparandır. Gerçekte, son-kullanıcı uygulaması ağa bağlı host cihazında yerleşmiştir; nadiren gateway'e yerleştirilmiştir. Bu yaklaşım çeşitli bakış açılarından dolayı çekicidir. Birincisi, gateway kendini veri tabanı erişimi, elektronik posta, ve dosya yönetimi gibi uygulama katmanı protokolleri için yormaya gerek duymaz. Böylece, ağlar arası trafiği yönetmek gibi, diğer görevlerini daha hızlı yapabilir. İkincisi, bu yaklaşım gateway'in her türlü veri uygulamasını desteklemesini sağlar çünkü gateway uygulama mesajını, transparan bir protokol veri biriminden (protocol data unit (PDU)) farklı bir şey olarak görmez.

Bazı tasarımcılar, uygulama katmanı transparanlığı yanında, gateway'i altağlara karşı da transparan yapmaya kalkışmışlardır. Bu, gateway'in ne tip bir ağa bağlandığına dikkat etmemesi anlamınadır. Gateway'in ana amacı yeterli miktarda adres bilgisine sahip PDU'yu almak ve onu son varış yerine veya bir sonraki gateway'e iletmektir. Transparanlık çok çekicidir çünkü gateway'i bir şekilde modüler yapar. Gateway farklı tiplerdeki ağlarda kullanılabilir.

Şunu önemle belirtmek gerekir ki, bu transparanlık sihirle başarılmamaktadır. Altağ protokolleri ve gateway arasında haberleşmenin mümkün kılınması için yazılıma ihtiyaç duyulur. Bu prosedürler genelde şirketlere özeldir ve standartlar gateway ile altağ arasındaki bu arabirimi tanımlamazlar. Bu sözün dışında kalanlar; IEEE, OSI yayınlarıdır. Ayrıca host ve gateway protokolleri (katmanları) arasındaki prosedürleri tanımlayan Internet servis tanımlamaları da bu sözün dışındadırlar. Internet'in servis tanımlamaları ilerleyen bölümlerde incelenecektir.

Bağlantısız ve bağlantı-yönlendirmeli protokoller

Bağlantısız ve bağlantı-yönlendirmeli işlem kavramları her haberleşme protokolünün temelidir ve Internet standartları her ikisini de kullanmaktadır. Bunların özelliklerini tam olarak anlamak bizim için zorunludur. Ana karakteristikleri aşağıdaki gibidir:

Bağlantı-yönlendirmeli servis, iki son kullanıcı ve servis sağlayıcı (örneğin, ağ) arasında üç-yönlü bir anlaşma yapılmasını gerektirir. Bağlantı-yönlendirmeli servis, haberleşen tarafların belirli opsiyonları ve quality-of-service (QOS) fonksiyonlarını müzakere edebilmelerine olanak tanır. Bağlantı kurulması süresince, üç taraf da diğerleri ile ilgili bilgileri depolarlar (adresler ve QOS özellikleri gibi). Veri transferi başlayınca, PDU'ların üzerlerinde protokol kontrol bilgilerini (protocol control information (PCI)) daha fazla taşımaları gerekmez. Bu yaklaşım genelde ağ üzerinde sabit rotalamaya neden olur çünkü veri paketleri dinamik rotalama kararlarının alınmasına izin verecek yeterli adresleri içermezler. Tek gereken, tarafların tablolara ulaşarak tam adreslere ve QOS özelliklerine bakmasını sağlayacak bir kısaltılmış tanımlayıcıdır. Oturum müzakere edilebildiğinden haberleşen tarafların birbirlerinin tüm karakteristik bilgilerini önceden bilmesine gerek yoktur. Eğer istenen servis sağlanamıyorsa, taraflardan herhangi biri servisi daha düşük bir seviyeye alabilir veya bağlantı isteğini tamamen reddedebilir.

Geçmişte, bağlantı-yönlendirmeli servislerde tüm veri birimleri için (birkaçı hariç) acknowledgment (onay) sağlanırdı. Eğer iletim süresince sorunlar oluşursa, bağlantı-yönlendirmeli protokol hatalı birimlerin yeniden iletilmesini sağlardı. Ek olarak, çoğu bağlantı-yönlendirmeli protokol verinin varış yerine doğru bir sırada gitmesini garanti ederdi. Bu servisler (sıralama ve trafik açıklaması gibi) artık bir bağlantı-yönlendirmeli protokole yüklenemez. Daha ileri sistemlerde (örneğin, frame relay), trafik yönetimi sistem tarafından değil son kullanıcı iş istasyonundaki, bir kullanıcı programı gibi, başka bir varlık tarafından sağlanır. Bağlantı-yönlendirmeli ağların karakteristikleri Şekil 3-3 ile özetlenmiştir.

Şekil 3-3 Bağlantı-Oryantasyonlu Ağlar

Bağlantısız servis kullanıcı PDU'larını bağımsız ve ayrık varlıklar olarak yönetir. Verinin başarı ile transfer edilip edilmediği ile ilgili bir denetim yapılmaz ve ağ/ağlar üzerinden devam eden kullanıcı-kullanıcı haberleşmesinden birkaç kayıt alınır. Ne opsiyonlar müzakere edilir ne de veri transferi ile ilgili bir tablo oluşturulur. Birkaç sistemde, haberleşen varlıklar nasıl haberleşme yapacaklarına dair ön anlaşma yapmak ve QOS özelliklerini önceden düzenlemek zorundadırlar. Daha sık olarak ise, iletilen her PDU için QOS sağlanır. Her PDU; servisin tipini ve seviyesini tanımlayan alanlar içerir.

Teoride bağlantısız ağlar, pozitif ve negatif acknowledgment'ler (sırası ile, ACK'ler ve NAK'ler) ve sıralama (sequencing) gibi, veri doğruluğunu destekleme fonksiyonlarını sağlarlar. Pratikte ise, çoğu bağlantısız sistem bu servisleri sağlayamaz.

Bağlantısız servis doğası gereği aşağıdakileri başarabilir:

Bağlantısız bir ağ, bağlantı-yönlendirmeli karşılığından daha sağlam görülebilir çünkü her bir PDU bağımsız bir varlık olarak ele alınır. Bu nedenle, veri birimleri ağ içerisindeki çökmüş düğümlerden veya sıkışık noktalardan kaçınarak, farklı rotalar izleyebilirler. Bağlantısız protokoller PDU'larında başlık uzunluğu ve kullanıcı verisi için bağlantı-yönlendirmeli karşılıklarına oranla daha fazla yer tüketirler. Bağlantısız ağların karakteristikleri Şekil 3-4'de özetlenmiştir.

Şekil 3-4 Bağlantısız Servis
İçindekilerGirişİndex
YukarıİlkÖncekiSonrakiSon
Geriİleri
Yazdır