Tanım: Güneybatı Asya (Orta Doğu) ve Kuzey Afrika'da yaşayan Araplar ve Arap etkisindeki diğer topluluklar tarafından konuşulan, Hami-Sami (Afro-Asyatik) dillerinin Semitik dil grubu içinde kabul edilen bir dil

Tanım: Arapça aslî harflerden (çoğunlukla üç harften oluşan ve kelimelerin ana yapısını oluşturan harfler) yeni kelime üretiminde kullanılan kalıplar. Vezinler , ilk aslî harf için ف (fe), ikinci aslî harf için ع (ayn), üçüncü veya dördüncü aslî harf için ل (lam) kullanılarak tanımlanırlar

Arapça'da kerem kelimesinin vezni aşağıdaki gibidir : 

فَعَلْ (fa'al)

Birinci aslî harf (kef) yerine fe (ف) , ikinci aslî harf (re) yerine ع (ayn) , üçüncü aslî (mim) harf yerine ل (lam) koyularak vezin bulunmuştur

 

 

Arapça ikrâm (ِاِكْرَامْ) kelimesinin vezni aşağıdaki gibidir: 

اِفْعَالْ (if'âl)

Birinci aslî harf (kef) yerine fe  , ikinci aslî harf (re) yerine ayn , üçüncü aslî (mim) harf yerine lam koyularak vezin bulunmuştur. Bu kelimede elif harfleri zaid harflerdir

1328 yılında Fîruz Abadî tarafından yazılan Arap dili sözlüğü. Eserin tam adı El-Okyanusü'l-Basit Fî Tercemeti'l-Kâmûsü'l-Muhît şeklindedir ve kısaca Kamus-ul Muhit de denir. Ahmet Asım (Mütercim Asım) tarafından Kamus-u Okyanus adıyla yapılan Türkçe'ye çevirmiştir

Arapça'da fiilin mastar hali , yakın görülen geçmiş zamanın 3. tekil çekimindeki halidir. Örneğin kitâbet (yazmak) değil ketebe (yaz) ifadesi masdar hali kabul edilmektedir